Op 28 en 29 september 2024 exposeerde ik samen met andere kunstenaars bij deze jaarlijkse kunstroute. 
Ik verkocht aardig wat kaarten. De oudste bezoekster was 96 jaar, de jongste een jaar oud, en van alles er tussenin. Aan een natuur - liefhebbende oma verkocht ik voor haar studerende kleinzoon, een aquarel van een stilleven in het gras, met een rugzak, verrekijker, laarzen en veldfles. Aan een vriendin verkocht ik een zijden sjaal. Vlak voor sluitingstijd veel ik een fantasie - landschap onder water, ook  op zijde, soort koraal landschap. Die komt op de werkkamer te hangen van de dame die het kocht. 
https://www.facebook.com/share/v/ztCoJ9Twh1DKKDBB/?mibextid=WC7FNe

https://www.deverbeelding.nu/deelnemers/?deelnemersid=555

https://www.deverbeelding.nu/

https://www.deverbeelding.nu/programma2024/?onderdeel=10

28 en 29 september 2024 Octant Kindcentrum Regenboog,  de Verbeelding in Nootdorp

Zaterdag 28 en zondag 29 september  doe ik mee met de kunstroute van de Verbeelding in Nootdorp,

Samen met een aantal andere kunstenaars exposeer ik twee dagen op deze locatie: 

Adres: Koningin Julianastraat 1, Nootdorp

Het weekend van de Verbeelding is van vrijdag 27 tot en met zondag 29 september.

Home - De Verbeelding

Kunstroute - De Verbeelding

Locatiekaart - De Verbeelding

24 april t/m 4 juni 2024 

Expositie “Spoor van Verwondering naar Verbinding.
Mijn schilderijen en die van Els Wallenburg in het

Stadskantoor Stationsplein 1, 2611 B.V. Delft  

Voorstellen

Mijn naam is Rieke Pronk-Bakker.

Ik ben geboren in Bolsward. Mijn ouders zijn afkomstig van het eiland Texel.

In 1973, ik was 7 jaar, keerde ons gezin terug naar Texel, en ben ik daar opgegroeid. 

Sinds 1983 woon ik in de mooie stad Delft.

 
Al mijn hele leven teken en schilder ik.

Ik voel me daardoor vrij om met potlood en penseel aan de slag te gaan, zonder angst om iets te laten mislukken.

Angst voor een slecht resultaat is mij dus vreemd. Mijn motto is, zoals mijn oma van moederskant zei: "het wordt zoals het wordt"

Tekenen? Dat deed je gewoon. Thuis in ons gezin met vijf kinderen zaten we rond de eetkamertafel, en keek ik de kunst af bij mijn ouders, en oudere broers en zussen.

Die sfeer en onbevangenheid wil ik graag delen met anderen.

Ik schilder vooral met aquarelverf, vrij vlot,

en werk ook graag buiten. 

 

Dat is een goede oefening in "kijken", schetsen naar waarneming.  

Regelmatig doe ik mee met "Urban Sketching"- activiteiten.

Het plezier van het tekenen en schilderen staat bij mij voorop.

Ik heb lol in het creëren, ik bedenk iets en laat het op papier ontstaan.

Op de "De VAK, centrum voor de kunsten" in Delft, bij Peter Britsia, leerde ik bij de lessen illustratietekenen om vanuit mijn fantasie te tekenen.

De lessen en de interactie in de groep waren erg  inspirerend

 

The Flower of the Dell”  (Naar een Ierse tune) 

Een "Dell" is een dal.
De situatie waarin mijn man Johan en ik terecht kwamen na zijn hersenbloeding december 2009 was voor een ons een diep dal. 

Ik verwerkte de situatie in een drieluik. Ik schilderde met aquarel de nare dingen: distels, stekelige struiken, een klokhuis, een vissengraat.

En ook een Keltische rand. Als je goed kijkt, hapt een beest zichzelf in de staart.

Een dal met distels.

Op 8 december 2009 viel ons leven letterlijk in scherven.

Zo ga je nog naar het werk, zit je nog even samen op de bank, kijk je wat TV, en zomaar ineens laat je gezondheid je in de steek.

Een hersenbloeding overkwam Johan, mijn man. Een hele nare, onzekere tijd volgde voor ons beiden, en ook onze kinderen.

 

Hoop: 

Er komt een bloem op uit het dal.

Ergens tussen alle emoties, en onder de moeilijke omstandigheden, beseften we wel dat we niet alleen stonden.

Heel veel blijken van liefde en hoop kregen we door bezoek, praktische hulp, post.

Zoveel mensen kwamen op bezoek. Ook mijn muzikale vrienden, waar ik Ierse muziek mee maakte, kwamen mee.

We speelden voor Johan en de andere patiënten en merkten dat dit troost bracht.

Een van Johans’ revalidatiedoelen was voor mij heel ontroerend:

Hij wilde zijn vrouw, mij dus, weer met twee armen kunnen omarmen als hij thuiskwam.

Vandaar de “omarmende bloem". We bloeien weer samen, en hebben voor een deel ons normale leven weer terug.

 

Toekomst

Een monument van levende stenen, acanthusbladen.

We zijn ons gaan richten op de dingen die nog wel mogelijk zijn, proberen het positieve te zien.

Daar is Johan vooral erg goed in.

Hij rijdt weer auto, met een kleine aanpassing,

en we kunnen onze horizon weer verbreden.

We genieten van de kleine dingen.

Niets is meer vanzelfsprekend, en morgen kan alles anders zijn, hebben we ervaren.

We genieten van, en met de mensen om ons heen.
We proberen zelf ook mensen te bemoedigen, om zelf een lichtpuntje te zijn.

De bekende Korinthische kapitelen waren ook gebeeldhouwd naar het voorbeeld van distels, acanthusbladen.

Dragende stenen die de bekroning vormen van zuilen, en een groot deel van het zware gebouw dragen.

Link naar de Ierse tune the flowers of the Dell: https://www.youtube.com/watch?v=GZTtNV_igGU